INFORMATOR PARTIJE RADA

novembar 2006

 

I

Posle nametanja novog ustava režim u Srbiji je raspisao parlamentarne izbore. Iako je narodnim masama jasna ova farsa od parlamentarizma, one ne vide alternativu koje bi im pomogla da izaću iz stanja u kome se nalaze. Kombinacijom širenja straha od destabilizacije regiona posle proglašenja nezavisnosti Kosova, i nuđenjem «blagostanja» putem tzv. evropske perspektive, sve političke stranke su u suštini već stavljenje u službu očuvanja uspostavljenog kapitalističkog poretka i služenju interesima svetskog kapitala.

Učvršenje državnog aparata i snaga koje mu služe - policije, vojske, državnih činovnika, religioznih institucija, profašističke inteligencije, kontrolisanih medija, finansijskih, obaveštajnih i poluvojnih institucija imperijalizma, dovoljni su da se ovim  izborima obezbedi nastavak novouspostavljenog oblika tlačenja naroda Srbiji. Na drugoj strani je i sve veća masa sirotinje i nazodovoljnih. To su uglavnom radnici i nezaposleni, koji nisu  organizovani, i koji mogu na izborima samo dati glas očajnika nekom iz široke lepeze ovih narodnih neprijatelja, ili  apstinirati od izbora.

U takvoj situaciji PR i ostale levičarske grupe će, bojkotujući izbore, pozivati narod Srbije da ne da glas ovim banditskim družinama ma kako se oni nazivali - SRS, SPS, DSS, DS.... Istovremeno će se nizom akcija  kod narodnih masa razvijati svest o mogućnosti alternative, odnosno da je nužno rušiti kapitalistički poredak koji im je doneo i novi oblik tlačenja  i da je moguće uspešno se suprotstavljati sistemu globalnog fašizma, što pokazuju narodi i revolucinarni pokret  širom svijeta.

 

II

Opšta kriza kapitalizma primorava snage imperijalista da svoju rezervu potraže u novim formama fašizma. U većini evropskih zemalja fašističke grupe koje svoju ideologiju baziraju na uzorima iz razdoblja uoči Drugog svetskog rata danas otvoreno marširaju. Bez obzira na to što je među njima prisutno i deklarativno protivljenje globalizmu, savremeni procesi globalne fašizacije uspevaju da ih integrišu u redove svetskih saveznika imperijalizma. Imperijalistički “rat protiv terorizma” i težnja “tvrđave Evrope” da kontroliše doseljavanje u metropolu iz bivših kolonija podstiču antimuslimansku propagandu i rasizam koji karakteriše različite fašističke organizacije. U Srbiji se tek nazire takva simbioza između snaga organizovanog fašizma, koje se temelje u ratnoj politici iz 90-ih godina, i vladajućih grupa koje kapitalistički sistem učvršćuju orijentišući se na tzv. evro-atlantske strukture. Buržoazija se u Srbiji oprezno odnosi prema akcijama u kojima se ispoljava otvoreni fašizam, zauzimajući stav na ivici blagonaklonosti u odnosu na rasističke manifestacije po sportskim stadionima ili prema osuđenim neonacistima iz Nacionalnog stroja. Takav odnos nije teško objasniti kada se ima u vidu opravdavanje zločina iz ratova od 1991, kao i zvanična rehabilitacija kvislinga i fašističkih kolaboracionista iz Drugog svetskog rata.

Partija rada je još od početka devedesetih godina opredeljena za otvorenu borbu protiv različitih ispoljavanja fašizma, budući da nastavlja antifašističke tradicije jugoslovenskog revolucionarnog pokreta. Takvo opredeljenje dodatno je motivisano otporom NATO okupaciji. Potrebno je svakodnevno jačati antifašistički front kao zalogu osnaživanja internacionalnog fronta otpora imperijalizmu.

 

III

Posle dugog perioda prevlasti reakcionarnih ideja, nacionalističke svesti i služenja interesima kompradorskih kapitalista na univerzitetima u Srbiji, među studentskom omladinom počinje da raste svest o potrebi pružanja otpora neoliberalnoj politici i stabilizaciji kapitalističkih odnosa u svim sferama društva. Studentski protesti, koji su započeti u Beogradu ove jeseni, prvi su koji, posle više decenija, ukazuju na opšte socijalne probleme u zemlji i zahtevaju poštovanje prava koja su izborena u socijalističkoj revoluciji. Tražeći da se školarine smanje i da se određivanje njihovog iznosa zasniva na kriterijumima koji uzimaju u obzir standard radničke klase i širokih slojeva naroda, kao i da prilikom usklađivanja stečenih akademskih zvanja sa zahtevima tzv. Bolonjskog procesa diplomci ne budu oštećeni na tržištu rada, studenti i studentkinje pokreću teme koje je sitnoburžoaska inteligencija u Srbiji sistematski zanemarivala. Borbenost iskazana na ovim protestima, otvorenim napadima na režimske političare i upadom na sastanke univerzitetskih vlasti, budi nadu da će studentski pokret početi da se razvija u pravcu ozbiljnije društvene kritike.

 

IV

Zbog jačanja revolucionarnog pokreta i produbljivanja protivrečnosti u turskom društvu, turski represivni režim pojačava ofanzivu protiv progresivnih snaga. Sa jedne strane, vojnom ofanzivom u Kurdistanu pokušavaju suzbiti oružani pokret za samoopredeljenje, a sa druge policijskim i pravosudnim akcijama udaraju na one snage u turskom društvu koje, dosledno se drže principa proleterskog  internacionalizma, podržavaju pravednu borbu kurdskog naroda i bore se za pravedniju socijalističku zajednicu naroda. Turske vlasti u ovim akcijama uživaju podršku drugih imperijalističkih sila, poput SAD koja naoružava tursku armiju i šalje svoje vojne instruktore i EU, koja aktivno učestvuje u progonu turskih revolucionara. 

Sinhronizacija EU- imperijalista i turskog režima u progonu turskih i kurdskih revolucionara najbolje se vidi u zajedničkoj akciji koja je potekla u Peruđi u Italiji 2004. godine. Rezultat te akcije bilo je hapšenje preko 120 revolucionara u Turskoj, Severnom Kurdistanu, Holandiji, Italiji, Nemačkoj i Belgiji.  U Belgiji je ovih dana došlo do povećanja kazni zatočenim revolucionarima, i to baš u trenutku pojačane akcije turskog režima protiv progresivnih snaga u samoj Turskoj.