Petparačke priče J.Miljkovića

(“Propadanje leskovačke industrije”- 31.5.)

Ako pisanje J.Miljkovića treba da “ocrni” komunizam a ”ulepša” kapitalizam onda, daj bože, što više ovakvih priča!

Najpre o Kraljevini. Ako je u našoj zemlji posle Prvog svetskog rata, zahvaljujući stranom kapitalu, nastupila “industrijska ekspanzija “ kako se Jugoslavija , posle dvadeset tri godine te “ ekspanzije”, nasla na začelju Evrope? I to sa 112 dolara ND po glavi stanovnika i sa 50 odsto nepismenog odraslog stanovništva . Žene u Kraljevini nisu imale pravo glasa ali su imale pravo da “crnče” i u fabrici i kod kuće.

Jos je čudnije kako se FNRJ (SFRJ) za samo tri decenije našla među industriski srednje razvijenim zemljama sa 2.620 dolara nacionalnog dohotka po stanovniku. Leskovac je od palanke izrastao u veliki privredni centar sa razvijenom tekstilnom (Leteks,Vučje), hemiskom, metalnom, drvnom, prehrambenom i industrijom građevinskog materijala. I to ”sa unesrećenim i osiromašenim Leskovčanima, nekvalifikovanom radnom snagom pretežno žene i deca, koji su radili u teškim uslovima i sa katastrofalnim rukovodjenjem”, kako kaže već pomenuti i “dobro obavešteni ekspert” J.Miljković. Kako mu je “promaklo” da su deca u SFRJ samo išla školu, vežbala u “Partizanu” a leti se selila na more u dečija odmarališta i sasvim lepo živela od roditeljske plate. U nadi da će i dalje nastaviti da piše svoje petparačke price ja mu se ovim putem kao komunista zahvaljujem.

Inače, propadanje srpske, pa i leskovačke, industrije započelo je 1991.godine kada su ukinuti samoupravljanje i društvena svojina a upravljanje privredom i zemljom preuzeli novi Ilići, Teokarevići i Petrovići. To ne vidi samo onaj koji neće da vidi.

Stevan Mirković,

Udruženje gradjana