Negovanje zločina

(“Želja slovenačkog četnickog vojvode”-26.maj)

I B.Đuric pokušava da najhumanijem i najviteškijem oslobodilačkom pokretu u istoriji pripiše surovost i revanšizam, a nemačke kvislinge učini “nevinim žrtvama”, što krije u sebi mnoge opasnosti za sve nas na Balkanu.

Nisu partizani nikoga streljali bez sudske presude niti se retki slučajevi samovoljne osvete pojedinaca mogu uzimati kao dokaz za to, pošto je svaki takav slučaj sankcionisan od vojnih i civilnih organa NOV i NOP. Otužno i sentimetalno lamentiranje nad sudbinom ubica, silovatelja, pljačkaša i palikuća iz drugog svetskog rata, i to u ime “ više stotina hiljada “ njihovih rođaka, samo je prvi korak u odgajanju novih generacija ratnih zločinaca.

Za identifikaciju ubica i grobara masovnih grobnica nevinih žrtava ne treba ići daleko u istoriju. Dovoljno je spomenuti građanski rat 1991. – 1995. u Jugoslaviji, 1998. – 99. na Kosovu i 2003. u Makedoniji. Od Slovenije do Makedonije ponovo su počinjeni zločini nad nevinim stanovništvom na nacionalistiškoj i šovinističkoj idejnoj podlozi od istih onih koji su ih činili i 1941.-1945. ( belogardejci, ustaše,četnici,muslimanska milicija,balisti, vmrovci). Vratile su se “partijske vojske” (“Beli orlovi “ i slične), paravojne formacije, koncentracioni logori, etnička čisćenja. U ime “viših nacionalnih ciljeva” razbijena je zajednička država, u čemu je odlučujuću ulogu imala spoljna podrška seperatističkim snagama, ovog puta od SAD. Slovenci su ubijali i proterali “južnjake”, Hrvati, Srbi i Crnogorci su se međusobno divljački razračunavali u Krajini, Slavoniji i Dalmaciji, Muslimani, Srbi i Hrvati u BiH, pa Srbi i Albanci na Kosovu te Makedonci i Albanci u Zapadnoj Makedoniji. Palila su se čitava naselja i vršio pokolj civila. Sve to je pratila besomučna pljačka ličnih i društvenih dobara, što se finalizuje danas u surovoj eksploataciji naseg stanovništva od strane SAD I EU.

A što se tiče “masovnih egzekucija “od strane Jugoslovenske armije(JA) u Sloveniji i Hrvatskoj na zavrsetku rata 1945. - njih je bilo! Ali ne streljanjem zarobljenih belogardejaca, ustaša ,nedicevaca, četnika i muslimanskih fasista, kako bi želio B. Djurić, već u borbi na bojnom polju. Istorijske cinjenice su neumoljive. Bežeći na Zapad, zajedno s Nemcima, 230.000 jugoslovenskih kvislinga, najvise hrvatskih (oko 150. 000) i nemačka balkanska vojska (450.000) biće početkom maja razbijeni od snaga JA (800.000 boraca) a njihova glavnina opkoljena na tlu Slovenije i zapadne Hrvatske. Nemački komandant za Jugoistok general A.Ler* sa svojim štabom zarobljen je 9.maja, izdajući prethodno naredbu nemačkim trupama da se probijaju ka Berlinu. „Težeći da se na svaki način izvuku iz Jugoslavije i predaju trupama zapadnih saveznika kako bi izbegle odgovornost za zločine koje su do poslednjeg dana vršile nad jugoslovenskim stanovništvom, preostale nemačke i kvislinske jedinice nastavile su otpor i posle proglašenja kapitulacije Nemačke da bi tek 15. maja položile oruzje.“ (Istorija SKJ, 1985,str.289).

Najokorelije ustaše, četnici i belogardejci nastavili su borbu do “poslednjeg metka“. Jedan deo, oko 32.000, uspeo je da se probije u Italiju i Austriju i preda saveznicima i tamo „unovči“ svoj antikomunizam, dok su ostali izginuli u borbi. Tako se završio njihov zločinacki put a slovenačka zemlja postala njihova grobnica.

Zarobljeni Nemci upućeni su odmah u unutrašnjost zemlje na radove za obnovu porušenih objekata a zarobljeni kvislinzi u svoje srezove da odgovaraju pred narodom koji ih dobro poznaje. Samo lica sa spiskova ratnih zločinaca, sačinjenih na osnovu Moskovske deklaracije velikih sila o nemačkim zverstvima u ratu iz decembra 1944., izvedena su odmah pred vojne i narodne sudove i osuđena.

Ni to nije bio kraj rata u Jugoslaviji. Zaostale terorističko odmetničke skupine saradnika okupatora iz redova četnika, ustaša, belogardejaca, balista (približno 20.000 pripadnika) pokušavaće da pljačkaškim i terorističkim akcijama destabilizuju novu državu i izazovu stranu vojnu intervenciju.Izolovani i bez podrške naroda ostrvljeni zlikovci biće definitivno likvidirani tokom 1947.godine.

Mirković Stevan,

General u penziji

___________________