E, da je sad bravar tu!

(„Zašto samo njemu“- 15.8)

Sve ankete i ispitivanja javnog mnjenja kazuju da je  Tito još uvek najpopularniji političar u Srbiji i da bi većina gradjanja podržala podizanje spomenika ovom velikanu. Nije u pitanju samo to što je bio jedan od osnivača pokreta nesvrstanih, čije članice danas snažno podržavaju Srbiju u odbrani KiM.

Pod njegovom komandom NOV i POJ su oslobodili i vratili 1945. u sastav Srbije sve krajeve anektirane 1941 : Kosovo i Metohiju, Srem, Bačku, Banat i pirotski i bosilegradski srez.

Svi Srbi su bili u jednoj zemlji (Jugoslavija) ali i imali tri svoje nacionalne države: Srbiju, Hrvatsku i Bosnu i Hercegovinu : u Hrvatskoj su bili konstutivni narod zajedno sa Hrvatima a u BiH  takodje sa Hrvatima i Muslimanima.

Nema potrebe naglašavati da je Srbija , kao deo SFRJ, ostvarila krupan korak u svom  porogresu i modernizaciji i od zaostale razvila se u industrijsku srednje razvijenu zemlju. Razvoj samoupravljanja i vodeća uloga u nesvrstanom pokretu učinile su je jednom od najuglednijih zemalja u svetu. U svemu tome su Titove zasluge velike.

Tito je dugo živeo i radio u Srbiji kao radnik, a onda partijski rukovodilac, ilegalac. Tu je sa članovima Politbiroa ( neke od njih spominje Ž. Radojković) doneo odluku o pokretanju oružanog ustanka u Jugoslaviji 4.7.1941. Iz Beograda je otišao u partizane u Zapadnu Srbiju i vratio se u njega  posle pobedonosne NOB. U Beogradu je živeo sve do svoje smrti 1980., punih 35 godina. U njemu je po svoj želji i sahranjen. Srbija je bila njegova zemlja kao i Hrvatska.

Srbija i njeni gradjani su mu se odužili svojom ljubavlju i poštovanjem još za života. I danas oni čuvaju uspomenu na njega uprkos naporima vlasti počev od 1991. da na njegovo mesto u srpskoj istoriji postave Nedića, Ljotića i Dražu Mihailovića. Teško! Što su situacija i život ljudi u Srbiji teži sve češće se u narodu govori : „ E, da nam je bravar danas tu“.

Stevan Mirković, predsednik Centra Tito

15.8.2009